güzel şeyler yazmak istiyorum.
çok güzel cümleler... tıpkı güneşin gümüş bir kadehe vurduğu anki gibi göz kamaştıran...
yazacağım bu güzel cümlelerin hepsi senin diyorum içimden.
kimyanı bozduğum geliyor aklıma... öylece duruyorum.
tuhaf diyorum sonra, ya hiç bir bileşenim yok benim, ya da asla bozulmayan bir kimyam var.
içimde sonsuza kadar akabilecek gibi duran bir nehir var.
kışın çekilen sularım, baharla birlikte coştukça coşuyor.
eriyen karlar, süzülüyor düşünce dağlarımın üzerinden.
her kış ölüp, her bahar yeniden doğuyorum diyorum.
önce kalbim filizleniyor o sularla yıkanarak...
sonra çiçeklerim açıyor çıplak dallarımın üzerinde.
güneş parlıyor bulutların arasından uzaktaki bir elmas gibi...
yerlere eğilmiş otlar savruluyor rüzgarın ferah esişiyle bozkırımda.
yağmurlarla ıslanıyorum.
henüz yağmuru sevip sevmediğini bile bilmeden, seninle uzun yürüyüşler hayal ediyorum şemsiyesiz... ıslak ama ıssız olmayan...
dedim ya... hayal edebiliyorum sadece.
umabiliyorum.
umud ettiğim her hayalin sonunda büyük kayıplar veriyorum.
bu kez, farklı olsa...
olur mu?