artık içimden yükselen savaş tamtamlarını durdurmak istemiyorum.
hayatta kalmak için kötü biri olmak zorunda kalmak düşüncesi bile, yeterince canımı yakıyor.
okumak, yazmak ve düşünmenin bedenime, ruhuma verdiği ağırlığı kaldırabilmek için tek ihtiyaç duyduğum biraz umuttu lanet olsun!
ne istiyorsunuz ha? sahip olduğunuz tonlarca dolar ve euro, içinizde gün be gün ölen kokuşmuş ruhunuzu kurtarmaya, bir kez olsun insan gibi hissetmenize yaradı mı bari?
ya da sahip olamadığınız tonlarca para için kendinizi herkesin canına ve malına , namusuna kasteden bir orospu çocuğuna dönüştürmek size istediklerinizi verebildi mi?
ne istediniz bizim gibi sadece insan olarak ölebilmek ve tüm bu süre boyunca sahip olduğu güzel şeyleri tüm insanlarla paylaşabilmek isteyenlerden?
günahımız neydi?
hayır! kabul etmiyorum sizin gibilerin günahlarını ve açgözlülüğünün bedelini ödemek için bu dünyaya gelmiş olmayı!
yok olmak istiyorum. sizinle aynı havayı ciğerlerime çekmek istemiyorum.
bizi tüm bunları yaşamaya mecbur bırakmanızı, tüm bunları sizde asla olmayan onurumuza yediremediğimiz için kendimizi ağır uyuşturucular ve alkolle sakinleştirmemizi mecbur bırakmanızı aşağılık bir asimilasyonun parçası olmayı reddediyorum!
tek istediğim 17 yaşımdan beri resim yapmak, yaşadığım herşeyi renklerle, kumaşlarla, kalemimle ve geri dönüşümlü her tip malzemeyle varolan tüm insanlara anlatmaktı...ve sizler tıpkı o masmavi göğün bekareti olan ozona yaptığınız gibi, içimizde kocaman ve asla onarılamayacak bir delik açıyorsunuz.
umudumuzu yok ediyorsunuz.
ırzımıza geçiyorsunuz.
hepimizin ırzına geçiyor açgözlülüğünüz ve hırsınız.
yazık ediyorsunuz dostum!
çok yazık ediyorsunuz.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder