birden bire birşeyler oluyor...

Ne kadar oldu? Bir kaç ay? Bir kaç yıl?
Uzun, zamanla ölçülemeyecek kadar uzun oldu sadece. Tek bildiğim bu.
Her bir nano saniyesi, onyıllara tekamül edecek kadar uzun, acılı, kaybolmuş bu zamanda, biriktirdikleri yüzünden patladı patlayacak ortalıkta dolaşan bir ben bir de hesabını kendime asla veremeyeceğim o saçmalıklarla dolu olan biten.
 Bu kadar ara vermeyi bende istemezdim. Hatta öyle öfkeleniyordum ki onca isteğime rağmen yazamadığım bu kısır kara zamanlarda, G' ye  söylediğimde bana verdiği cevap şuydu: "Dostum, yazmak yaşamak demek bizim için. Yaşamın iyi ve sıradan zamanlarında hayata acıya dair ne var ki yazacak? içimizde sessizce gelişen bir yara gibi yaşadıklarımız. her güzel şey güzelliğiyle sarhoş edip sonra rutinine dönüyor. o rutinin gelişi bize birşeylerin ters gittiğini haber veriyor her seferinde.