bazen tanrilara bir kurban gerekir, ki onlar tanri kalabilsinler!

kuzeyin beyaz ve buzlu ruzgarinin koparip onune kattigi ne varsa, ardimda kaliyor yavasca.
basimi kaldirip dansetmekte olan bulutlara baktigimda, gordugum sey mucizeydi.
hic dinlenmeden, soluksuz bir yuruyuse gectim. hareket etmeyi asla birakmadan, ve zihnimdeki goruntuye siki sikiya tutunarak tum yollarin kesistigi o patikaya vardim. ardimda kalmisti ...
bir kum tanesi gibi, gorunmezlik yutuvermisti onuda... denedim ama, hatirlayamadim ismini.
bu guzel patikadan gecerken aklimda olan ve benligimi kaplayan tek dusunce: gorecegim altin renkli cicekler,tanrilarin misk-i amber kokulu itirli icecekleri, tipki essiz bir elmas benzeri gokyuzunde parildayan gunesin, tenimi ipek gibi oksayan isiklari, ve yoluma cikip beni tum sevecenlikleriyle sarmalayacak o guzel insanlarin beni sonsuz bir haz ile varligimin en mukaddes asamasina tasiyacak olmalari...