yetmiyor. yetistiremiyorum.
bunca zaman bollugundan sikilip ne yapacagimi bilemedigim,
nasil bozdurup harcasam diye 7/24 dusundugum zamani
simdi yetiremiyorum.
haa..
bunu ben istedim o ayri.
hangisi iyi bilemiyorum.
up-grade icin kullaniyorum nihayetinde,
kotu olamaz.
geriye iyi oldugu ama bir hayli yorucu oldugu ihtimali kaliyor.
yasimizin da vermis oldugu agirlik,
artik bedene ziyan veriyor.
uykuya ihtiyacim var.
sonra istanbul(!)
sonra alkol.
aslinda baska biseye daha...
yetemiyorum.
ne yapsam yetismiyor.
odevleri surekli okulda yapmak
sanki annemden gizli gizli sigara ictigim o gunler gibi
salak bir heyecan veriyor.
bunun iyi olmadiginin bende farkindayim tabi.
yetismiyor.
ne yapsam,
olmuyor.
sabahlari 7 de deli sikmis gibi uyanmaktan,
gozumu acar acmaz, midem bulana bulana
kahvalti kemirmekten,
otobuste metroda korkunc okul ve is insanlari arasinda
o rutine bulasmaktan
ruhum daraliyor.
alisamiyorum.
zira, hayat boyu kimseye ve hic bir seye alismadim.
bana aci verse de, kisa bir sure icin bu korkunc rutine
tahammul etmek zorundaligi daha da canimi sikiyor.
beynime memory card takmak ve
bilmek istedigim herseyi bir gece onceden yuklemek istiyorum.
bu kadar zor olmamali.
ben tembel bir insanim evet.
bu aslinda onlarin verdigi isim.
tembel degilim.
sadece, baska turlu isliyor sahip oldugum hersey.
calismaktan hoslanmiyorum.
omur boyu dirsek curutmek, onu is oldugu ve hayatta kalmak icin yapmam gerektigi dusuncesi
beni cildirtmaya yetiyor.
yaptigim seyi yapabildigim icin yaparim.
hoslandigim icin...
bu yuzden universitede herkes gibi dersanelerde curumedim.
cunku hala matematikten ve turkiye'nin 7 bolgesine dusen yagis miktarini hesaplamaktan
nefret ediyorum.
ben ciceklerimle mutluyum.
onlarin gelismelerini gormek, surekli yeni seyler denemek,
kumaslarla tum dunyani kaplamak, bir objeyi dekupe edip baska bir objeye cevirmek...
yazi yazmak, yazdiklarimi tekrar tekrar okuyup kendime sasirmak,
insanlarla tanismak, konusmak onlarla biseyler yasamak...
kendi kendimi bunaltip sikilip sonra o buhrandan yine tek basina cikmaya calismak...
resim yapmak...
bir seyleri degistirmek, bir seyleri de bozmak bunlar benim sahip oldugum seyler.
ve bunlara sahip oldugum icin cok mutluyum.
ben olmaktan daima gurur duydum.
yaratici olmanin verdigi yeterince agirlik varken
uzerine gereklilik ve rutini asla koymamaliyim.
dedigi gibi iskender'in:
sanatci on-urlu bir canlidir.
on birincisi
olumume sebep olur.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder