17 Eylül 2007 Pazartesi

canım sıkkın. bir can sıkıldıkça suyu çıksaydı keşke...
cansuyu içerdim o zaman. hemde kendi kendimden, kendiliğinden.
parlamak neymiş? parlama dediğin şeyden önce sönmüştün sen!
anlamak isterdim ne olduğunu. Özellikle kafamın hiç birşeyi anlamadığı şu sıralarda.
canım sıkkın. kafamın içinde müzik bile yok.
uyku heryanımı esir alıyor burada. duvarlar üstüme geliyor. camlar boğuyor.
cansuyum çekilmiş. canım çıkmak üzere belki de.

Hiç yorum yok: